Van Oaxaca naar Puerto Escondido...

24 maart 2017 - Puerto Escondido, Mexico

Nadat ik klaar was met mijn vorige verhaal ben ik met Daniël de Mexicaan een paar biertjes gaan drinken, Daniël was een vrijgezelle papa van twee kids. Hij was een macho, dat vertelde hij in een uur tijd wel 10 keer en stond daarbij als een gorilla op z'n borst te kloppen....Hij was zo macho dat ie in recordtijd drie bier en een mezcal achter overgoot (ik was nog steeds bezig met mijn eerste biertje) en dronken was, ook dat zei hij ettele keren achter elkaar. Terug in het hostel kroop hij als een klein jochie in z'n bed om zijn roes uit te slapen.....Ik nam nog een biertje en pakte mijn tas voor de nachtbus naar Oaxaca.

Ik was erg blij met het übermagere Mexicaanse meisje wat naast me in de bus zat. Ik had mijn stoel deze keer voor mezelf:D
Met 12 uur te gaan viel ik al vrij snel in slaap. Geen mooie dromen maar een ware nachtmerrie toen het über magere Mexicaanse meisje verdween en ik hier een heuse uit de kluiten gewassen Mexicaanse met kind voor terug kreeg, ze nam mijn halve stoel in gebruik en het jengelende kind lag boven op haar. So far for the nachtrust!
Uiteindelijk ben ik verhuisd naar het achterste gedeelte van de bus waar ook de wc was. Lekker handig dacht ik in het begin nog maar na enkele uren veranderde dat gedeelte van de bus in een open riool en was ik maar wat blij toen ik eindelijk in Oaxaca City aankwam.

Bij aankomst verwende ik mezelf met een taxi ritje naar het Hostel waar Roberto op me zat te wachten.
Hostel Iguana...Nog vol in de verbouwing maar met de beste matrassen die ik in lange tijd gehad had, warme douche...ik was blij!.
Hier gingen we vrijwilligerswerk doen, we verfden bedden met een aftreksel van afgewerkte olie en diesel, we maakten bedden, we schilderden wat kamers en deden zo nu en dan wat receptie werk samen met Julie uit Italië die ook nog in een tattoo shop werkte.
De eigenaar Anton, een 40 jarige Australiër had allerlei wilde plannen, zo moest er een klimwand komen en moest het immense dak ingericht worden met meubilair en heel veel hangmatten. Ook wilde hij een gezamenlijk diner.

Julie en ik besloten dit te regelen, het werd vegeteraisch en Julie bedacht dat het vegetarische Jambalay werd.
Okidoki...ik had het nog nooit gehad, laat staan gemaakt.
toen Julie om 16 uur nog niet terug was van haar werk besloot ik het heft in handen te nemen. Ik deed boodschappen voor 10 man op de markt, geen idee hoeveel ik nodig had, ik deed t maar op de gok en gevoel.
Volgens Anton moest ik ongeveer 150 peso uitgeven. Zo gezegd, zo gedaan.
Ik kwam terug in het hostel maar van Julie nog steeds geen spoor....Uiteindelijk ben ik aan de gang gegaan en heb ik voor het eerst in mijn leven vegetarische Jambalaya voor tien personen gemaakt met hulp van Dr Google.
Het was spannend, ik werd er een beetje zenuwachtig van, iedereen betaalde 50 peso voor dit feestmaal en het moest perfect zijn of in ieder geval smaken.
Maar natuurlijk lukte dit, het was heerlijk het was fantastisch, iedereen blij en ik heel blij.

Het was een interessante plek dat Hostel,een van de meest sociale plekken ooit, het was alsof je elkaar al jaren kende, iedereen bleef er hangen, Volgens Roberto en mij kwam dit vooral door de vrijwilligers ;)
Zo hadden we Carlos van 57, een Amerikaan met Indiaas bloed en socialer dan de sociale werkplaats, af en toe een beetje teveel van het goede. Altijd een brede Amerikaanse tandpasta smile op zijn gezicht en hij was overal voor in. Hij wilde wandelen, hij wilde hiken, hij wilde uit eten, hij wilde workshoppen, hij wilde yoga, hij wilde, wilde, wilde van alles en sleepte iedereen met 'm mee.
Aaron tevens Amerikaan die niet zo goed wist wat hij deed, wilde doen en waarom ie ergens was. Hij had goeie droge humor en alles wat hij bezitte had ie bij zich in een veel te groot koffer. Hij had een favoriet hemd wat hij steeds droeg met zijn birkenstocks, opgerolde broekspijpen en een Mexicaanse hoed.
Meestal lag ie in z'n bed films te kijken en als er iets georganiseerd werd dan was ie er meestal bij, eigenlijk was ie er voor werk maar dat lukte steeds maar niet.
Douglas, hopeloos verliefd geworden op een hele leuke Mexicaanse via Tinder...hij kwam maar niet weg daar, hij bleef z'n busticket maar om boeken.
Julie ook vrijwilligster uit Italië, stoere chick, tattoo artist, overwerkt en maar wat blij dat ze nu ook eens een avondje weg kon nu wij er waren.
Helen, de lieve zachtaardige Chileense vriendin van Anton. Zat de hele dag achter haar laptopbeeldscherm gekluisterd, ze werkte voor de belastingdienst.

Op een avond kwam Ed binnen wandelen. Ed was volgens Roberto een echte Amerikaan. Onsamenhangende outfit, rasta muts, wit hemd, bermuda, vreemde tattoos...je kent het wel, de van ik weet t nog niet helemaal look. Ed kwam op het juiste moment binnen,we zaten midden in een Mezcal proeverij dus hij viel met de kont in de Mezcal. Hij had zichzelf vrij snel bij geleveld. Hij was al luid toen ie binnenkwam maar werd gaandeweg steeds luider. Ik heb het stapavondje over geslagen maar hoorde achteraf dat ze Ed ergens hebben achtergelaten omdat ie te Amerikaans was.
Ed beweerde timmerman te zijn en in overleg met Anton mocht hij twee lockers per dag maken in ruil voor een bed.
Na de eerste locker was dit plan van de baan, Ed bleek ooit in een grijs verleden iets in de timmerbranche te hebben gedaan. Meten hadden ze hem daar nooit geleerd zo te zien, de locker was scheef aan alle kanten. Al snel bombardeerde hij zichzelf als de huis DJ. Wat er in resulteerde dat als hij effe niet keek ik snel iets anders opzette. Ed had behalve zijn verschrikkelijke kleding en tattoo smaak ook een aparte smaak qua muziek. Wie zit er sóchtends om 8 uur te wachten op dreunende deuntjes.
Ik vond m wel amusant, hij was een goeie gast met een paar eigenaardigheden. Uiteindelijk ontpopte hij zich als de wiet dealende vrijwilliger, hij kocht een zak wiet voor 250 peso en verkocht jointjes voor 50 peso. Hij had het handeltje iets lucratiever in gedachten dan dat het uiteindelijk was.

En dan hadden we Anton de eigenaar, een hard werkende veertiger die wel van een biertje hield maar af en toe een off day had omdat zijn lever pijn deed.:O
Op een avond dronk ie 4 liters bier van gasten die in het hostel verbleven terwijl deze op stap waren. Niemand was hier erg amused over en hij deed alsof er niks aan de hand was. De flessen waren niet gelabeld was zijn antwoord! Hier kwam hij uiteindelijk niet mee weg en heeft t terug moeten betalen. Ik begin langzaam te denken dat de meeste hostel eigenaren alcoholist zijn, ze houden in ieder geval van veel drankjes en dat leidt soms tot erg vreemde situaties.

Douglas, Roberto en ik maakte een uitstapje naar Hierva el Agua, onder weg stopte we ergens in een stadje om de breedste boom ter wereld te zien. Deze boom was zo breed dat je 30 man nodig had om m te knuffelen
Hierva el Agua is een gebergte met natural pools zoals jullie wel gezien hebben op de foto's op mijn facebook. Het wordt ook wel the fake waterfalls genoemd, 
door de kalk van het water heeft zich een soort van waterval achtig iets gevormd zonder echt water. Het was er bloedheet en erg woestijnachtig, cactussen, vetplanten, de agave planten waar de Mezcal vandaan komt. Een heel andere wereld dan het groene jungle achtige Guatemala, niet minder mooi maar stoer en ruig. Op de terug weg kregen we een lift van een Mexicaans stel dat hun trouwdag vierden, we kregen Mezcal aangeboden in de auto en als we wilden was er ook wiet...er is hier meer wiet in omloop dan in Nederland als je het mij vraagt. 

Op vrijdagavond had ik een Tinderdate met José, hij was nog aan het werk in het museum waar ie als fotograaf werkte, er was een voorstelling dus als ik wilde kon ik komen kijken. Bij voorstelling dacht ik aan een muziekvoorstelling....dus ik vroeg hem of het oké was als ik een paar vrienden meenam. Zeker dat vond hij gezellig. Dus ging ik met 5 mannen op Tinderdate met Carlos voorop...de voorstelling bleek een voorstelling te zijn van tortillas met gezichtjes erin.
het was georganiseerd door een Amerikaanse die duidelijk high was, ze wilde ons duidelijk maken ons bewust te zijn van hetgeen we eten. Dus dat!
Mijn date bleek een bijna niet pratende Mexicaan te zijn....niet voor herhaling vatbaar.


Op zaterdagochtend deden we een lesje acro yoga, niet helemaal mijn ding! ik hou er niet zo van om aan vreemde zwetende mensen te zitten. acro yoga is een soort van Yoga waarbij je met een partner werkt en acrobatische toeren uithaalt. Als afsluiter mag je de voeten van je partner masseren, ik mocht de voeten van Roberto masseren, die vreemde dikke backpackers voeten van m, ieks....Acro Yoga, check, been there done that.
De missie van Roberto was om dik te worden in Mexico omdat ie het eten zo heerlijk vind. Dat lukte aardig en ik noemde hem Gordo, (betekend Dikke) hij was er maar wat trots op en dit was nu zijn nieuwe naam omdat iedereen hem zo ging noemen.

Omdat het gezamelijk diner zo geslaagd was besloot ik nog een keer te koken, dit keer mocht ik de winst houden. Ik maakte vegetarische curry met kokosrijst en een frisse groene salade met pittige mango.
In een land met zoveel kokosnoten geen kokosmelk te vinden wat natuurlijk een belangrijk ingrediënt is voor curry wederom met hulp van Dr Google maakte ik mijn eigen kokosmelk.
De curry bleek fantastisch en maakte zowaar 25 euro winst...
voor de liefhebbers:

http://allrecipes.nl/recept/2463/indiase-linzenschotel.aspx?o_is=LV
http://lawsoflife.nl/zelf-kokosmelk-maken-geraspte-kokos/


Na drie weken Oaxaca city werd het tijd de stad te verruilen voor de bergen. Gordo en ik liften naar San Jose del Pacifico, ritje van 6 uur achterin verschillende pick ups en 2 uur in zwaar beladen vrachtwagen die met 30 km per uur de laatste kronkelige kilometers naar San Jose del Pacifico aflegde.
Aangekomen in het enige vrije hostel aldaar, kwamen we er bij de incheck achter dat de uitbater van het hostel er een bijbaantje op nahield. de bedden waren maar 30 peso ( 1,50 euro) maar als je wilde kon je er wiet, hasj, coke, lsd, en acid kopen...( Smiley met verbaasde ogen )
normaal gesproken staat deze regio bekend om de overvloed aan magic mushrooms. Maar het was nu droogseizoen dus geen Magic mushrooms around.


We bleven twee dagen in de bergen en genoten van de rust en de natuur, we deden niet veel, beetje lezen , beetje chillen, beetje wandelen...
voorbereiden op het strandleven.
Liftend verder naar Mazunte aan de pacific. Deze keer werden we opgepikt door een jolige mexicaan die Kombucha vervoerde, kombucha is een gefermenteerd drankje, deze was gemaakt van off course Mushrooms. Hij trakteerde ons op een biertje en een kombucha. Aardige mensen die Mexicanen, Je lift en vervolgens trakteren ze je ook nog op van alles.
Eindelijk waren we dan nu aan zee. We kampeerden boven op een berg met uitzicht op de prachtige Pacific en iedere ochtend een geweldige Sunrise.
ik voelde me heel blij in dat tentje, I love Camping.

We genoten van de zee met zijn relaxte golven, we aten een kilo garnalen met z'n tweeen die we maakten op de camping. We aten verse vis op het strand...
Life is good zeg maar....
We verhuisden naar het volgende beachdorp, dit keer liftend met een stelletje en hun hond die aan het eind van het ritje zijn hele lunch eruit gooide over mijn broek....het is niet altijd feest.

Nu hadden we een hostel met zwembad en hangmatten, ik ontmoette er een groepje dames, eentje ging trouwen, beetje een last minute bruiloft, nog geen jurk  geen bloemen. Ik bood aan haar boektje te maken en ik werd uitgenodigd op de bruiloft die 4 dagen later was. Ik mocht mee op girlsday. We gingen naar de kapper en relaxte erna ( want het was zo inspannend) in een beachclub.

Gordo vertrok die dag terug naar de States, het afscheid was snel....geen gemiemel aub. Nu was hij echt weg...ik zocht een couchsurf adresje en verhuisde hier naartoe aan het einde van de Girlsday.
Mijn host was een 41 jarige Amerikaan, met een groot huis in een betere wijk in Puerto Escondido. Hij was heel relaxed want hij rookte waterpijp de hele dag, dit omdat ie overal pijn had omdat ie alle botten in z'n lichaam al een keer had gebroken met motorcrossen. Hierbij had ie ook nog de ziekte van Lyme..maar hij klaagde niet. Liep altijd op blote voeten omdat een schroef uitstak in z'n voet. Hij was nogal vergeetachtig en was steeds van alles kwijt.
Hij nam me mee naar de mooie strandjes van Puerto Escondido, we lieten baby schildpadjes vrij op het strand.
Ik had er twee en noemde ze Estrella Y Brilliante. Estrella was als eerste van iederen in het water, super cool, we hadden gewonnen.
Na een jaar weet je pas het geslacht van het schildpadje, maar 10 procent overleefd het eerste jaar en na vijf jaar keren ze weer terug om hun eigen eieren te leggen die vervolgens weer worden opgegraven en uitgebroed. 

When Ireen met Harry....op de bruiloft ontmoette ik Harry, we hadden een hoop fun en dansten de sterren van de hemel, de dag erna nam ie me mee op een weekendtripje...Hij vroeg aan me waar ik wilde slapen en ik antwoordde ....I am a backpacker so something cheap...Hij antwoordde met, You are not gonna be a backpacker this weekend. Dus ze bestaan nog... de echte gentlemans. Het werd een huisje op een berg met uitzicht op de superwilde zee.
We hadden lunch op het strand en aten steak voor avondeten. We dronken goeie argentijnse wijn en vertelde de hele dag. Het leek wel een film met mij in de hoofdrol, ik voelde me een prinzesje.


To be continued...

6 Reacties

  1. Miriam:
    24 maart 2017
    Mooi verhaal Ireen.. fijn dat je het naar je zin hebt.. liefs mir
  2. Yvette:
    24 maart 2017
    Super leuk verhaal ireentje ! Vooral het prinsessen gedeelte :) top ! xx
  3. Guusje Lemmen,mikelj:
    24 maart 2017
    Was weer een gezellige blog,heerlijk om te lezen ,
    tot e volgende ronden,,,,xx
  4. Kitt:
    24 maart 2017
    Leuk dat er dan toch nog prinsen bestaan. Geniet ervan.
  5. Rene:
    25 maart 2017
    Wauw Ieren wat een super avontuur zeg. Je schrijfstijl is zeer beeldend. Geniet van alles wat er is.
  6. Yvette 2:
    27 maart 2017
    nu pas weet ik dat je weer de hort op bent, nu pas ga ik je dus ook volgen..haha...als een echte stalker;) Leuk meis...wat een romantiek als afsluiter!!Xxx