Bienvenido a Guatemala

5 december 2016

Hola Amigos,

Hier ben ik dan aan de andere kant van de wereld, in Quetzaltenango welteverstaan oftewel kort gezegd Xela. Mijn eerste stop in Guatemala.
Op dit moment is het 6 uur a la manana, als je je afvraagt waarom ik nu al wakker ben....... ik heb een kartonnen matras!
Niet echt een kartonnen matras natuurlijk maar wel eentje die voelt alsof ie van karton is. Op het eerste oog ziet t ding eruit alsof het
een eenpersoons boxspring uit de jaren 80 is. I love the 80's. NIET in dit geval.
Nadere inspectie op de verdieping wijst uit dat er een andere kamer is met jaja OOK een kartonnen matras en een kamer zonder ramen.
Oke.....Let's stick to the kartonnen matras. Case closed.

Na een lange zit in het vliegtuig kwam ik na 9 uur eindelijk aan in Atlanta, de grondstewardess in Amsterdam had mij al blij gemaakt met het nieuws dat ik 
in the USA niet mijn tas hoefde op te halen, Halleluja! Was dus kwestietje van stempeltje halen en door. Zo gezegd zo gedaan. 
Wachtend een lekker Argentijns Malbecje gedronken van 12 euro (geen fles) en zoals ze dat in Amerika doen betaald met plastic.Duurder als dit wordt het niet meer, qua wijn dan!
 
Een half uurtje voordat we vertrokken zat ik verdiept in mijn telefoon toen ik in de verte opeens hoorde, Ireen Born please come to the desk...uh hoor ik
dat nu goed...and again Ireen Born Please come to the desk. Ja dus.
Klein probleempje, ik had een visum moeten aanvragen (WAAAAAATTTT!!!!!). Oke.. dacht ik, dit is geen man, maar een dikke negerin, how to handle...vervolgens ben ik onschuldig blijven kijken en heel rustig gebleven. Het ergste scenario was dat ik dit alsnog moest gaan regelen, visum,hotel,nieuwe vlucht. Na ja wat moet dat moet, zal vast niet het eerste zijn wat mis gaat...maar waarom nu al?

De dikke negerin ging weg en kwam 5 minuten voor het boarden weer terug, ze keek blij, dit was goed nieuws..ik zag het in die grote bruine ogen van haar.
Jaaaa ik mocht mee, fijne vlucht bla bla bla....Thank you, you are my angel of the day, ik kon niet zien of ze bloosde.

Het was een klein vliegtuigje volgepropt met Guatemalteken op weg met al hun kinderen en familie om Kerstmis te vieren met de familie die nog in hun vaderland zit.Hooguit vijf andere toeristen met dezelfde kleur als ik en een groep volwassen Amerikaanse mannen verkleed als Clowns,iets met PTDMS en mensen opvrolijken of zoiets.

Het was een drukke zit, Naast me zat een oma met dochter en baby girl. Iedereen was druk bezig met niks, opstaan, weer zitten, baby slaapt, baby springt, hand over mijn tv scherm (ook uit de 80's) hand weer weg, yoga in de gangpaden, huilende kinderen, lachende kinderen. Er was constant iets te vertellen door de captain of stewardess. Kortom het was druk heel druk, maar ook heel leuk want dit was al Guatemala, je merkte zelfs al in het vliegtuig het verschil in temperament. Dit wordt leuk, dacht ik!

Drie uur later was ik er, drie-en-een-half uur later zat ik in hotel Dos Lunas. Alle gasten waren al naar bed want deze hadden de vroege bus van 6 uur naar Xela. Ik niet ik had die van 10:30...effe bijslapen.
Heb een tijdje gezellig zitten kletsen met Lorena, de eigenaresse van het hotel en getrouwd met Henk, jawel hoor! Henk uit Groningen.
Een Guatemalteek wilde ze niet want die gaan allemaal vreemd en zijn allemaal alcoholist, behalve haar neef. Ik moest me vooral niet laten inpalmen door zo'n Latin guy. 
No thanks Latin Guys van 1,60 zijn niet zo mijn ding.

S'ochtends tijdens het ontbijt kennis gemaakt met Henk, Henk was oke, Henk had graag een Nederlandse krant gehad, maja dat had Henk niet gezegd
Henk vertelde over de zones waarin Guatemala city verdeeld is, Lorena en hij zitten in een soort van beveiligde middenklasse zone. Deze kom je binnen via een slagboom en met een pasje, je betaald hier ca 25 euro per maand voor. Trieste zaak dat je voor je eigen veiligheid moet betalen en de regering er niks aan doet, aldus Henk.

Zondagochtend de bus genomen naar Quetzaltenango waar ik de eerste maand zeker ga verblijven omdat ik hier 4 weken Spaans heb geboekt.
Het busritje vanaf Guatemala city duurde c.a 4 uur met een prachtig uitzicht, wederom erg jammer dat er overal troep gedumpt wordt :( Ik had t geluk dat ik naast een Guatemalteek zat met een flinke portie overgewicht. Leuk door de bochtjes gaan waarbij we beiden veel moeite deden om niet tegen elkaar aan te botsen. Tijdens het ritje kennis gemaakt met twee andere toeristen en bij aankomst samen een taxi gedeeld.

Toen de deur bij mijn gastgezin geopend werd keek ik meteen in het super vriendelijke gezicht van Luis, het voelde meteen goed! Zijn vrouw met net zo'n aardig gezicht genaamd Gaby verwelkomde mij hartelijk in hun huis. Wat voor Guatemalteekse begrippen behoorlijk aan de ruime kant is. Ik kreeg meteen een rondleiding en heel veel informatie. Ik zit op een eigen verdieping met eigen badkamer met oud roze tegeltjes met zwanen erop:) en LET OP.... een DAKTERRAS, wat zeg ik 2 dakterrassen. #LOVEMYLIFE. Via de voordeur sta je meteen in de woonkamer waar een über kitche kerstboom in een hoekje staat te pronken, compleet met flikker lampjes en een regenboog flikker ster als piek. Gaby runt een winkeltje aan huis met ruime openingstijden van 6:30-20:30. Als ik het goed begrepen heb werkt Luis op een financiële afdeling van een ziektekostenverzekering. Het lijkt er dus op dat deze familie het prima geregeld heeft.

Gaby en Luis hebben twee kids, Jose van 3 en Jimene (of zoiets) van 3 maanden. Ik hoor jullie denken, Oje...maar deze zijn voorbeeldig, maken bijna geen geluid! Luis praat veel, heel veel, hij geeft heel veel informatie, in het Spaans. Ik stond ervan te kijken dat ik toch zeker 90% van hetgeen hij vertelde snapte.Nu nog terug kunnen praten. Volgende week krijg ik gezelschap van Marie-Louise van 60 en ook uit Nederland, Marie-Louise komt voor de tweede keer logeren bij Luis en Gaby, dit geeft duidelijk aan hoe fantastisch deze mensen zijn.

Vandaag eerste dag Spaanse les gehad van Sheny. Sheny is haar Engelse naam net zoals Irena mijn Spaanse naam is ;) .Sheny is een wat oudere vrouw die eigenlijk een beetje uitziet als een man, Ze heeft nog de helft van haar tanden en en draagt een bril uit de jaren 70 met maar 1 arm (aan de bril) Haar neefje heeft deze gesloopt en nu moet ze dus een nieuwe kopen, ben benieuwd of ik dat nog ga meemaken. Sheny geeft al les vanaf 1974, ze heeft diverse scholen gehad maar Sol Latino is haar favoriet.
Na 4,5 uur Spaans ontplofte mijn hoofd bijna. Volgens Sheny moest ik eerst maar een beetje gaan wandelen en erna pas mijn huiswerk maken.

Tijdens mijn jacht op zoek naar een pinautomaat die mijn Rabokaart wel wilde ontmoette ik Daniel. Daniel een Amerikaan van 60 plus met grijze krullen en helemaal gekleed in jeans met als puntje op de i een man purse! Daniel woont al elf jaar in Guatemala, it's a good life.... Dat zal best als je een Amerikaanse bankrekening hebt.

Ik had alleen dollars op zak en geen enkele pinautomaat wilde mijn pasje. Met dollars kon ik mijn koffie niet betalen en dus trakteerde Daniel mij op een koffie. Hij bood aan om me de bank te wijzen die mij meer informatie kon geven. Zo gezegd zo gedaan, tevens kreeg ik een rondleiding van hem...hij wees mij the places to be en deed ondertussen erg populair tegen iedereen die hij kende, zoals een echte Amerikaan dat hoort te doen.
5 banken later had ik nog steeds geen geld .Ik ben toen maar naar huis gegaan om Gaby te vragen (uiteraard ben ik eerst verdwaald), zij wist direct waar ik zijn moest, Chapeau voor Gaby.

Mijn eerste verhaaltje zit erop.....Hasta Pronto

X