Van Guatemala naar Belize...

Hi....

Het hostel waar ik de afgelopen weken verbleef had nogal wat omhanden. Niks liep er eigenlijk zoals het zou moeten lopen, het was geen geoliede machine....de eigenaresse stond ook niet echt open om bepaalde dingen anders aan te pakken. Ze had een groot hart en kon geen nee zeggen, ik ben nog nooit in een hostel geweest waar zoveel gratis was. De hele dag gratis koffie (met melk) en thee met honing, gefilterd water..... je mocht er naar hartenlust allerlei kruiden gebruiken en ze deed niet moeilijk om een eitje meer of minder.

De vrijwilligers die er aan het "werk" waren voerden niet heel veel uit. Zo was er een Canadees die door mij toedoen door iedereen the Japanese guy genoemd werd. (ik zweer dat ik heb opgevangen dat ie ergens Japans bloed vandaan had) Je zag 'm meestal met de neus in de boeken omdat ie zich zelf Spaans leerde. Dan was er nog de lieve zachtaardige gekleurde Amerikaan, die het met van alles en nog wat zwaar had en de meeste tijd van de dag door bracht op de eerste verdieping van het stapelbed.

Ook in het pakket...een 31 jarige Costa Ricaan die vanaf het moment dat ie de ogen open deed aan het bier zat, Dit was de ene keer om 10 uur en de andere keer om 3 uur s'middags omdat ie dan pas wakker werd op de bank in de woonkamer annex receptie. Hij was tevens de lover van de eigenaresse. Zijn naam was Wingler...wij noemden 'm Drinkler.
Ze leerden elkaar kennen omdat hij haar redde van een achtervolging met een schietpartij waarbij zij samen met haar ex was betrokken. Iets met de grens oversteken van Costa Rica naar ???  De familie van de Costa Ricaan ving hun op in hun huis en zorgde voor haar en haar ex man. Vervolgens werden de vrouw en de Costa Ricaan verliefd en begonnen een hostel in Antigua wat gesponsord werd door een gulle op leeftijd zijnde Amerikaan die zij in Las Vegas had leren kennen.

Achter de receptie was de woonkamer annex slaapkamer van de eigenaresse. Hier stond een stretcher wat zij samen met de hond gebruikte als bed.
De woonkamer werd verder opgeleukt door een zestig jarige Hippie die op de een of andere vreemde manier ook zijn intrek had gevonden in de "woonkamer" van het hostel en daar in een ander hoekje ook op een stretcher sliep. Deze goede man begon zijn dag met een Bacootje en eindigde hier ook mee.
Hij zat de hele dag gehypnotiseerd naar zijn I pad te staren en hield ondertussen de hele boel in de gaten. Douchen deed hij niet en de enige beweging die hij maakte was binnen een straal van 10 meter, van stoel naar stretcher van stretcher naar stoel en van stoel naar buiten om peukjes te roken.
Ondanks zijn ietwat vreemde levenstijl was het een vriendelijke, gulle, wereldwijze lieve man met een talenknobbel. Als je aan 'm vroeg wat ie gedaan had de hele dag was het antwoord standaard....Well not much.

Het was een interessante omgeving waar zich van alles afspeelde.
Zo was er eerst nog een puppie in het spel, een Cocker Spaniël, deze werd een paar dagen nadat ik er kwam gestolen, puppies zijn blijkbaar populair, ze worden gepikt en erna verkocht. De eigenaresse was zwaar verdrietig wat natuurlijk logisch is. Ze had zich deze zelf kado gedaan omdat haar andere hond een paar maanden eerder ook verdwenen was.

Er vloog een van de vrouwelijk gasten door een raam nadat ze te diep in het glaasje had gekeken, de keuken overstroomde omdat een of andere grapjas de kraan had gemold en het water eruit bleef stromen. Het dakterras werd gebruikt als hotelkamer (als je begrijpt wat ik bedoel) ruzie tussen de Costa Ricaan en de eigenaresse and so on....

Ik heb er veel moeten lachen en heb me vaak verbaasd...de mensen die er verbleven kwamen ook altijd weer terug om te kijken waar de verhaallijn nu zat.
Uiteindelijk heb ik er samen met Roberto die ik een paar weken geleden in Xela had leren kennen 2,5 week vrijwilligerswerk gedaan. We kregen gratis onderdak en gratis eten, van het geld dat we bespaarden hebben we nog twee weken Spaanse les gevolgd.
Het werk bestond voornamelijk uit de was doen op het dakterras:D... en bedden maken met veel te kleine versleten hoeslakens. We hadden allerlei goede ideeën om het voor de eigenaresse een stuk draaglijker te maken, want ze had 't zwaar, Het liep allemaal niet zoals ze wilde. Ze klaagde wat in de rondte maar wilde niet echt iets veranderen.
Alles wat we aandroegen paste niet in haar straatje want ze had t allemaal al een keer geprobeerd en het werkte toch niet. Ze wilden niet de moeder uithangen maar deed dit onbewust des te meer.
Iedereen was gek op haar, ze was heel erg behulpzaam en niks was haar teveel. Ze heeft een hart van goud. De chaos maakte het charmant, zeg maar! 
   
Wat hebben we gelachen en wat was het een leuke tijd, iedereen die er kwam bleef altijd langer dan gepland. Het was er super gezellig en het dakterras was misschien wel het beste dakterras van Antigua. 
Een fantastisch uitzicht op de actieve vulkaan Fuégo die meerdere malen per dag van zich liet horen en zien. 
Als het s'avonds helder was kon je zelfs de lava zien stromen. Allemaal leuke mensen, de sfeer was fantastisch en super sociaal. Af en toe wat gitaarmuziek of ukelele.
We noemden het een plek met lot's of Character & Characters...

Als ik weer in de buurt ben ga ook ik zeker terug:)

Roberto heeft een Guatemalteekse vriend die in Taiwan woont maar voor een korte vakantie in zijn geboorteland was. Hij nodigde ons uit om Guatemala City te bekijken. Hij wilde absoluut niet dat we de chicken bus zouden nemen om hem te ontmoeten, nee hij zou ons ophalen. 
En dat deed ie met een jeep met geblindeerde ramen en twee gewapende bewakers. Zijn vader was een of andere hoge piet bij het paleis van justitie en zonder bewaking ging ie de weg niet op!

Hij was wel heel erg voorzichtig. In plaats van ons de stad te laten zien gingen we veel te duur lunchen in koloniaal nagebouwd winkelcentrum in het betere gedeelte van Guatemala city. Al met al een aparte middag met goed eten en weinig sight seeing. Op de terug weg zouden we nog even langs het Parque Central gaan. We gingen er inderdaad even langs, met de auto :O.....Dus ja Guatemala City is niet echt gelukt.

Na 3 weken Antigua zijn we verhuisd naar Flores, een schiereilandje in het meer Lago Petén Itzá......Van hieruit kun je uitstapjes maken naar Tikal, een van de grootste Maya steden in de wereld met honderden tempels en piramides in een groot dicht junglegebied met wild life...Toekans, Howler Monkeys, Jaguars, Miereneters.....Tempels van 44 meter hoog, het hele "parcour" is ongeveer 10 km.
Er zijn paden gerealiseerd, je hoeft er dus niet met de machete doorheen.
Een mooie wandeling die nog meer wordt opgeleukt wordt door apen die hoog in bomen slingeren en Toekans die poseren voor foto's. Het had iets magisch, sprookjesachtigs, het idee dat die kleine mensjes die tempels daar lang geleden hebben neergezet. Voor meer info : https://nl.wikipedia.org/wiki/Tikal_(stad)

Na Flores zijn we een paar dagen in El Remate geweest. Ook aan het meer, iets verderop en niet toeristisch. 
Het hostel waar we verbleven werd gerund door de ex man van de eigenaresse van bovenstaande hostel.
We gingen er puur uit nieuwsgierigheid naartoe. We wilden wel even kijken welke soap hier gespeeld werd. Het verschilde niet heel veel met het scenario hierboven, ook hij was het grootste gedeelte van de dag bezig met bier drinken samen met z'n vrienden die het hostel gebruikte als uitvalbasis...letterlijk en figuurlijk. 
Het was een prachtige plek met uitzicht op het meer en op de achtergrond de jungle. Rondlopende varkens die het prima naar hun zin hadden in het moerasachtige gedeelte van het meer. Paar kleine local winkeltjes en restaurantjes met een bord burritos voor 1 euro. Je kon er zwemmen in het heldere water van het aangenaam warme meer.
We leerden hier wat leuke mensen kennen en ik heb een paar leuke hula hoop moves geleerd. Mijn volgende missie is dan ook een winkel te vinden waar ik alles kan vinden om een demontabele hula hoop te maken.

Op dit moment zit ik in Belize, we hebben het traditionele Guatemala verruild voor het swingende, levendige veel te dure Belize.
Het ritje hier naartoe hebben we daarom zo goedkoop mogelijk gedaan. 
vanuit El Remate zijn we gelift....dat ging 1,2,3..Na 15 minuten werden we opgepikt door twee Guatemalteken die ook richting het grensstadje gingen. Het was een zwijgzaam ritje van ongeveer 45 minuten. Volgens Roberto was de regel bij liften...if they don't talk, we don't talk!
Volgens hem hadden ze geen zin in praatgraage lifters.

Bij de grens hebben we voor de laatste keer een goedkope traditionele Guatemalteekse lunch gehad, Kip, rijst en salade, na al die weken vind ik het nog steeds lekker.  Roberto noemt me de Chicken girl...

Roberto was eigenlijk Robert. Maar hij besloot een tijdje in Centraal Amerika Spaans te leren een snor te laten staan en zichzelf Roberto te noemen oftewel Roberto con el bigote (bigote =snor) hij kwam uit Oregan in de USA, waar hij heel erg vol van was. Zijn familie heeft een wijngaard met Pinot Noir. De volgende keer als ie naar Nederland komt neemt ie doosje mee!

 
Na onze laatste lunch in Guatemala zijn we de grens overgelopen, stempeltje en door...Duimpje in de lucht en hopsakee, 5 minuten later zaten we bij Max in de auto, een ex lifter, hij kon het niet over z'n hart verkrijgen ons daar in de brandende zon te laten staan. Hij vertelde dat ie bezig was met het bouwen van een hostel en als we wilden mochten we gratis bij hem slapen....Uh oke. Lucky Day of wat?!
Hij woonde in San Ignacio en runde hier een reisbureau en was dus ook druk bezig met zijn binnenkort te openen hostel.

We hebben het dorp verkend en zijn er een nachtje gebleven. Roberto moest terug naar de USA om zijn auto te verkopen zodat ie z.s.m weer terug kan komen   om meer Spaans te leren in Mexico of Nicaragua en ik, tja ik wilde zo snel mogelijk naar het strand.

En daar ben ik dus nu, in een hostel genaamd Funky Dodo...waar eigenlijk geen plek was toen ik er gisterenavond arriveerde. De mevrouw van de receptie was echter zeer vriendelijk en vindingrijk. Ik slaap nu dus op een bank in hut op palen met een palmbladen dak. Dit was vroeger de bar. Mijn roommate is een gepensioneerde Canadees die op een matrasje op de grond slaapt. We moesten lachen om het feit dat de bar gesloten is maar dat alle alcoholische versnaperingen er nog gewoon staan.   

Prima geregeld dacht ik zo, ik mocht vandaag verhuizen naar een stapelbed in een dormitorium, maar heb me bedankt, ik heb het prima naar mijn zin in mijn hut op palen met m'n Canadese roommate, en het is nog twee dollar goedkoper per nacht ook.

Belize is als een tropisch eiland, het buitenbeentje van Centraal Amerika wat betreft de taal. Engels is de voertaal. De bevolking maakt 't levendig, rasta people die muziek draaien en chicken in coconut milk verkopen. Het heeft een heel ander gevoel dan Guatemala. Het strand is tropical zoals je ze ziet in reisgidsjes. Wuivende palmbomen en een azuurblauwe zee waar ik me vandaag prima in vermaakt heb met mijn nieuwe Egyptische vriend die vroeg of ik met 'm wilde kussen want hij had nog nooit met een Nederlandse gekust. Ik heb me ervoor bedankt en gezegd dat ik nog nooit met een Egyptenaar gekust heb en dat graag zo wilde houden. Maar hij had een missie, een vreemde lijst die afgevinkt moest worden. Ik vind mezelf te leuk om een vinkje te zijn. Buiten dit incidentje was ie prima gezelschap. Ik wens hem veel succes met de volgende Nederlandse die ie tegen komt.

Het voelt heerlijk om dicht bij zee te zijn, je krijgt er een echt een vakantiegevoel van. Het dorpje waar ik zit is een lange stoffige straat met hier en daar een restaurantje, barretje en een paar supermarkten die gerund worden door zeer chagrijnige Chinezen. Ik word blij als ik om me heen kijk...het leven speelt zich buiten af, kinderen spelen basketbal of voetbal. Iedereen is relaxed, stress bestaat hier niet. Er heerst geen van 9 tot 5 mentaliteit. Hangmateren is de main thing... Ze leven van dag tot dag en werken als het geld weer op is. Dat is precies wat ik nu ook doe, leven van dag tot dag...ik vind het een heerlijk gevoel dat ik niet weet wat ik overmorgen doe en waar ik dat doe, ik heb een kleine planning, maar die loopt meestal niet zoals ik dacht....maar ook dat maakt niet uit. Uiteindelijk is het steeds weer leuk met allemaal leuke mensen om me heen die allemaal hetzelfde idee delen. Dus ja... #LOVEmylife......

Hablamos pronto..en geniet van de voorpret van Carnaval jullie allemaal.

Op dit moment zit ik in Flores, de eerste lange busrit zit erop. 9 uurtjes in een ijskoude nachtbus, ik snap echt niet waarom die airco zo hoog moet, maar ze zijn er gek op hier! Gelukkig was ik op de hoogte en had ik twee truien en een winterjas binnen handbereik.

Flores is een schiereilandje in het meer 'Lago de Peten Itza'
Het is een toeristisch kleurijk klein stadje wat vooral populair is omdat het anderhalf uur verwijderd ligt van de Maya ruïnes van Tikal.
Een van de grootste steden van de Maya's.
Tikal ligt in de Jungle, en de hele Maya route is ongeveer 10 km. Er woont allerlei wildlife, jaguars, miereneters, apen, toekans...
Ik heb er verschillende apen hoog in de bomen zien slingeren en mini toekans gezien die er lol in hadden te poseren, tot het moment dat je een foto van ze wilde maken :( gefilterd